Without You - Rozdział 13

Rozdział dedykuję wspaniałej choć niecierpliwej @believee34

oraz wszystkim, którzy z utęsknieniem czekali na ten rozdział. Kocham Was!

Tak wiele chcę powiedzieć
Ale boję się wyznać, każdego małego sekretu, który ukrywam za sobą*

Rose wsiadła do srebrnego audi, który tak naprawdę należał do Bonnie. Odłożyła torebkę na miejsce pasażera i westchnęła ciężko. Wpatrywała się w telefon, który trzymała w ręku, jakby nie wiedziała do czego służy. Wybrała numer i przyłożyła urządzenie do ucha. Czuła ogromny niepokój kiedy do jej uszu napływał dźwięk sygnału. Nie zdawała sobie sprawy, że przegryzła wargę, do czasu gdy poczuła metaliczny smak krwi.
Jej serce omal nie wyskoczyło z piersi kiedy usłyszała głos po "drugiej stronie" telefonu.
- Cześć Louis - przywitała się, całą siłę wkładając w ukrycie drżącego głosu.
- Rose? - spytał dla pewności, gdyż trudno było mu ją rozpoznać .
- Tak to ja - szepnęła, ale za chwilę powtórzyła odrobinę głośniej żeby przyjaciel usłyszał.
- Chciałam tylko spytać czy mogę do was wpaść. Mam kilka tekstów gdybyście byli zainteresowani - powiedziała i instynktownie wyciągnęła rękę w stronę torebki, w której znajdowała się teczka.
- Właśnie wróciliśmy ze studia, więc, jasne, wpadnij - powiedział radośnie i Rose była pewna, że w tej chwili się uśmiecha.
- To będę niedługo.
- Rose...- zaczął zanim dziewczyna się rozłączyła.
Mimo woli jej serce zaczęło bić szybciej ze zdenerwowania.
- Tak?
- Nie wiesz co z Harry'm? Ostatnio jest tak jakby... przygaszony.
Rose nerwowo zagryzła wargę i przymknęła powieki.
- Halo? Słyszysz mnie? - spytał kiedy jej milczenie go zaniepokoiło.
- Porozmawiamy później. Do zobaczenia - powiedziała i zanim Louis zdążył zaprotestować, Rosemary się rozłączyła.
Odrzuciła telefon na miejsce pasażera, niedaleko torebki, po czym oparła głowę o oparcie. Z jej oczu popłynęły dwie ciepłe łzy, kreśląc drogę po policzkach do samego podbródka, gdzie mogły swobodnie spaść.
- To moja wina - szepnęła. - On cierpi. Przeze mnie.
Uderzyło ją silne uczucie nienawiści do samej siebie. Wszystko co robiła od tamtej nocy, było dla niej zgubne. Te wszystkie kłamstwa, zatajanie prawdy, ignorowanie, to ją niszczyło. I tak na prawdę ból, który doświadczała od dwunastego roku życia, nigdy nie ustępował. Zmienił formę, ale nie ustępował. Mało tego, Rose nigdy tak bardzo nie cierpiała, aż dotąd kiedy uświadomiła sobie, że rani również Harry'ego. I właśnie ta świadomość była gorsza od wszelkiego bólu, który dawał o sobie znać wcześniej jak i w chwili obecnej.
Rose starła mokre ślady, podążających łez i skierowała swoje spojrzenie w lusterko wsteczne. Podziękowała w duchu, że na rzęsy miała nałożony wodoodporny tusz.
Przekręciła kluczyk w stacyjce, odpalając samochód. Jechała przez zatłoczone drogi Los Angeles, by zmierzyć się z prawdą.



- Kolejny raz powtarzam ci, że napisałam teksty piosenek dla chłopców - powiedziała niecierpliwie do ochroniarza, który stał przed apartamentem i za nic na świecie nie pozwolił jej wejść na posesję.
- Nic mi o tym nie wiadomo - rzekł i obrzucił dziewczynę zimnym spojrzeniem.
- Fred, jest okej - zawołał Lou kiedy wychylił głowę za drzwi.
Rose spojrzała na zakłopotanego ochroniarza wymownie żeby ustąpił jej miejsca.
Louis, który już stał koło mężczyzny, położył mu rękę na ramieniu.
- To Rose Barrett, przyjaciółka. Od teraz zawsze możesz ją wpuszczać - oznajmił i włożył całą swoją siłę żeby chociaż odrobinę przesunąć tęgiego ochroniarza.
- Ja myślałem, że to kolejna dziennikarka. Przepraszam, ale te hieny mówią wszystko żeby tu się dostać - powiedział zakłopotany.
Rose kiwnęła głową ze zrozumieniem. Minęła Fred'a i podążyła za Louis'em kamienną ścieżką.
Rozejrzała się wokół i zauważyła przejrzysty, duży basen, a obok niego pięć leżaków. Wokół niego była wyłożona kostka brukowa. Po drugiej stronie natomiast znajdowała się śliczna, drewniana altanka, pod którą mogło się zmieścić swobodnie 50 osób.
Cała posesja ogrodzona była grubym, wysokim, szarym murem.
W milczeniu weszła za Tomlinsonem do domu, który był równie piękny jak zewnętrzna część ich posesji.
- Rozgość się - powiedział do niej, po czym przeraźliwie głośno krzyknął na resztę chłopaków.
Rose musiała zakryć uszy, gdyż krzyk ten był nie do zniesienia.
Dziewczyna poszła za Louis'em do kuchni, gdzie byli już wszyscy. Właściwie to prawie wszyscy.
Rose była rozczarowana, że nie było tu Harry'ego, ale dała z siebie wszystko żeby nikt tego nie zauważył.
Rozejrzała się nerwowo po pomieszczeniu i dostrzegła duży stół umieszczony w rogu. Po prawej stronie umieszczona była kuchenka, zlewozmywak, w którym aż piętrzyło się od brudnych naczyń, zmywarka, lodówka oraz szafki kuchenne. Był też długi bufet a obok niego pięć wysokich krzeseł.
Prawie jak w barze, pomyślała Rose.
Przywitała się ze swoimi przyjaciółmi, którzy zareagowali bardzo entuzjastycznie na jej widok i omal nie zgnietli jej w grupowym uścisku.
Mimo zdenerwowania uśmiechnęła się do nich naprawdę szczerze, przypominając sobie czasy kiedy jeszcze z nimi mieszkała.
- Zaprosilibyśmy cię do salonu, ale chłopcy się trochę bawili - Liam spojrzał wymownie na pozostałych - jedzeniem - dokończył.
- Liam ty przecież też - oburzył się Louis.
Payne trochę się zakłopotał co wywołało u Rose uśmiech.
- Nic nie szkodzi. Wiem jak to z wami mieszkać - powiedziała. - No, ale dzisiaj jestem tu w interesach - położyła torebkę na stole i wyjęła z niej teczkę, w której znajdowały się teksty piosenek.
Chłopcy rozsiedli się na krzesłach wokół stołu, a Rose poszła w ich ślady.
- Chcesz może herbaty albo kawy? - spytał Zayn.
- Może herbatę - odpowiedziała.
Nie zwlekając już dłużej, wyjęła kartki z tekstami i podała je chłopcom.
- Myślę, że tyle powinno wam wystarczyć. Skonsultujcie to z menadżerem i jeśli będziecie potrzebować jeszcze jakiś smutasów, to chętnie pomogę.
- Wielkie dzięki. Paul wyśle ci pieniądze przelewem do końca tygodnia - poinformował ją Liam, przeglądając teksty piosenek.
- Myślę, że nie powinnam przyjmować żadnych pieniędzy. W końcu jesteście moimi przyjaciółmi i nie wypada nic od was brać. Szczególnie, że...- urwała swój monolog kiedy w progu stanął Harry.
Serce Rose zaczęło bardzo szybko bić, jakby chciało się wydostać z klatki piersiowej. Harry, tak jak Rose, wydawał się oszołomiony tym spotkaniem. Mogłoby się wydawać, że zaraz wpadną sobie w ramiona, ale chłopak obudził się z tego transu i przybrał zimny, niezniszczalny wyraz twarzy.
Rose poczuła jakby ktoś kopnął ją w brzuch i z trudem powstrzymała się od krzyku, kiedy Harry bez słowa minął ją, podążając w stronę lodówki.
- Harry... - szepnęła i gwałtownie odwróciła się w jego stronę. W tej chwili nie miały dla niej znaczenia zdziwione miny przyjaciół i przeraźliwie głośny dźwięk czajnika, w którym gotowała się woda.
Chłopak stał tyłem do dziewczyny i nieśpiesznie opróżniał szklankę z zimnego soku pomarańczowego.
- Możemy porozmawiać? - spytała cicho Rose i pokonała niepewnie dwa kroki w stonę Styles'a.
- A mamy o czym? - spytał Harry i odwrócił się powoli. Na widok smutnej dziewczyny, ścisnęło mu się serce, ale nie dał po sobie tego poznać, przybierając maskę obojętności. I to również kosztowało go wiele wysiłku, bo tak naprawdę pragnął zamknąć Rose w swoich ramionach i nigdy nie wypuszczać.
Rose pod wpływem jego zimnego spojrzenia cofnęła się o krok do tylu. Całą swoją siłę włożyła w to żeby się nie rozpłakać.
- Myślę, że powinniśmy wyjaśnić sobie kilka spraw - zdołała w końcu wykrztusić.
Zrobiła dwa kroki do przodu już bardziej śmiała. Harry natomiast cofnął się jak najdalej tylko mógł niestety przeszkodą był blat. Myślał, że ich bliskość może zagrozić jego postawie, którą uczył się budować kilka dni.
- Harry, proszę...
Powiedziała to tak delikatnie, że jeszcze chwila a mógłby jej ulec.
- Gdzie byłaś kiedy kolejny dzień umierał na moich oczach? Zawsze dbałaś o siebie. Nie obchodziło cię, że może to zaboleć kogoś innego. Zostawiłaś mnie tylko dlatego co się między nami stało. Myślisz, że to było w porządku? Myślisz, że wiesz co czuję? Nie da się tego naprawić. Nie wypełnisz pustki trwającej ponad półtora roku!
- Przepraszam, Harry naprawdę przepraszam, ale jest tyle spraw, o których chcę ci powiedzieć - powiedziała i złapała go za rękę.
Harry spojrzał na ich połączone dłonie i pokręcił głową.
- Nie chcę żebyś zraniła mnie ponownie - rzekł i wyrwał rękę.
Rose spojrzała na niego z łzami w oczach.
- Chciałam ci tylko powiedzieć...- zaczęła, ale Harry już zdążył wyjść z kuchni.
Szybkim krokiem ruszyła za nim.
Chłopak wszedł do jakiegoś pomieszczenia i zatrzasnął drzwi przed Rose.
Dziewczyna oparła czoło o drzwi i zapukała.
- Harry, proszę... Chyba nie chcesz rozmawiać przez drzwi.
- Ja nie chcę z tobą w ogóle rozmawiać. Daj mi spokój tak jak zrobiłaś to półtora roku temu...
- Ale ja muszę powiedzieć ci coś ważnego.
- Ja też - powiedział i otworzył drzwi. - Nienawidzę cię za to jak bardzo mnie zraniłaś. I za to, że mnie zostawiłaś, i za to, że mnie okłamałaś.
Rose nigdy nie widziała Harry'ego tak bardzo zimnego i nieczułego.
Nim dziewczyna zdążyła cokolwiek powiedzieć drzwi już się zamknęły.
Oparła się o nie i zakryła twarz dłońmi. Łzy same znalazły drogę na zewnątrz.
- Z nami też nie chce rozmawiać - powiedział Louis, zapewne chcąc ją pocieszyć.
Rose otarła łzy i zrozumiała jak żałośnie teraz wygląda.
- Myślę, że powinnam już iść - odpowiedziała i minęła chłopców, podążając do kuchni. Wzięła tylko torebkę pożegnała się krótkim "Pa" po czym wyszła z domu, nie zważając na nawoływania chłopców. Minęła Fred'a, który obrzucił ją pytającym spojrzeniem. Wsiadła do srebrnego audi i odjechała z piskiem opon.


* What If I Told You - Jason Walker
__________________________________

Hej! Wielki powrót :) Przepraszam, że nie było mnie tak długo, ale nie próżnowałam. Pisałam rozdziały ponad program (obecnie mam do 17 rozdziału) i wzięłam się też za pisanie one shotów ( No obecnie mam dwa). Miałam dodać tu coś w niedzielę, żeby życzyć Wam wesołych Świąt, ale pomyślałam, że wtedy już będzie za późno, więc jestem teraz :)
Przepraszam za to co na górze. Nie chodzi o technikę, bo pod tm względem jest chyba okej, ale o to co się działo w tym rozdziale, no i zachowanie Harry'ego było dość nieprzyjemne.
Mogę Wam obiecać, że w następnym rozdziale będzie naprawdę podgrzana atmosfera xD
Następny dodam w poniedziałek :)
Dobra. Przejdźmy dalej.
Życzę wszystkim WESOŁYCH i SPOKOJNYCH ŚWIĄT! 
Kocham Was :**

See You Soon ♥
Majka