Epilog

Każdy kąt w pokoju był skąpany w blasku porannego słońca. Promienie słoneczne, które przedostały się przez niezasłonięte okno, uparcie świeciły na mają twarz, oślepiając mnie. Zignorowałem je i znów zamknąłem oczy. Zastanawiałem się dlaczego pierwszą myślą po obudzeniu nie była Cher tylko Rose. Czy to przez to, co się stało wczorajszej nocy? Nie znałem żadnej odpowiedzi. Było jeszcze gorzej, wszystko co było poukładane w mojej głowie, teraz zupełnie było pomieszane. Miałem straszny mętlik w głowie. Byłem świadomy tego, że po drugiej stronie łóżka leży właśnie Rose. Nie chciałem się odwrócić w tamtą stronę. Bałem się, że być może widok jej ślicznej, śpiącej twarzy wywoła na mnie emocje równie silne jak wczorajszego wieczoru.
Kiedy wszystkiego się dowiedziałem, naprawdę poczułem się winny. Ale nie tylko to wtedy dostrzegłem. Patrzyłem wtedy na Rose z zupełnie innej perspektywy. Widziałem w niej piękną dziewczynę, mimo zaczerwienionych od płaczu oczu, potarganych włosów i mokrych od łez policzków.
Odwróciłem się na drugą stronę żeby spojrzeć na nią, ale rozczarowałem się. Nie było jej tutaj. Zamiast niej leżał tu jakiś zeszyt, a na nim karteczka, która wyglądała jak jakaś informacja. Wziąłem ją do ręki i przeczytałem niemalże szeptem.

Harry,
Otwórz ten zeszyt na ostatniej zapisanej stronie. Tam znajdziesz odpowiedzi na Twoje pytania.
Rosemary

Drżącymi dłońmi otworzyłem zeszyt, obawiając się najgorszego. Minąłem zapisane kartki zbyt przejęty żeby dostrzec cokolwiek. Ogarnęła mnie ogromna fala niepewności i niepokoju. Kiedy natrafiłem na kartkę, o której pisała Rosie zamknąłem oczy. Najgorsze było to, że widząc nagłówek  Kochany Harry, nie wiedziałem czego się spodziewać.
Odłożyłem zeszyt na łóżko jak najdalej od siebie. Tego wszystkiego było już zbyt wiele jak na moją głowę. Zakryłem dłońmi moją twarz i odetchnąłem głęboko. Nie mogłem już wytrzymać tego napięcia między mną, a starannym pismem Rose mimo iż cały nastrój stwarzałem ja, przeciągając ten moment. Wziąłem zeszyt znów na moje kolana i usadowiłem się wygodnie.

Kochany Harry!

Opowiem Ci po skrócie
Jej życie w jednej minucie
Była to dziewczyna wrażliwa
Choć niezbyt kochliwa
Przeżyła wiele złego
Miała ojca wiecznie pijanego
Bił, poniżał, popychał, wyzywał
Straciła nadzieję
Odeszła w zapomnienie
Mieszkała na ulicy
W centrum stolicy

Przyszedł taki czas,
Że chce pożegnać wszystkich Was
Nie chciała tu być
Nie chciała żyć
To nie jej wina, że świat tak ją dobija

Poznała miłego chłopaka,
Który zaakceptował, że jest taka,
Zaopiekował się nią z czystego serca
Choć wolała żeby potraktował ją jak morderca
Zakochiwała się w nim coraz bardziej
I płakała coraz rzadziej
Ona była dla niego tylko jak młodsza siostra
Ta droga również nie była prosta

Przyszedł taki czas,
Że chce pożegnać wszystkich Was
Nie chciała tu być
Nie chciała żyć
To nie jej wina, że świat tak ją dobija

Bała się wyznać prawdy
A on wciąż nie zdawał sobie z niczego sprawy
Chciała mu to powiedzieć,
Ale on nie mógł o tym wiedzieć
On nie czuł tego samego
Do kochania miał kogoś innego
Dużo płakała, mało mówiła
I wiedziała, że to ją zabija

Przyszedł taki czas,
Że chce pożegnać wszystkich Was
Nie chciała tu być
Nie chciała żyć
To nie jej wina, że świat tak ją dobija

Prawda eksplodowała
Chociaż tego nie planowała
Zmienił się bieg wydarzeń
Zaczynając od najprostszych skojarzeń
Popełnili błąd
Sami nie wiedząc skąd
Kochała go, wiedziała, że to złe
Dlatego wszystko, co było, skończyło już się

Przyszedł taki czas,
Że chce pożegnać wszystkich Was
Nie chciała tu być
Nie chciała żyć
To nie jej wina, że świat tak ją dobija

Wiesz, co jest najgorsze? to, że nie potrafię walczyć o to, co kocham. Nigdy nie umiałam. Nigdy. Czasem jeśli się kogoś kocha trzeba usunąć się w cień lub po prostu odejść. Na pewno zastanawiasz się teraz po co to robię, dlaczego akurat teraz? Po tym co między nami się stało. Nie chcę złudnych nadziei. Wiem, że to nie powinno się zdarzyć i wiem też, że to nie miało dla Ciebie znaczenia. Nie oczekuję od Ciebie wyjaśnień. Nie chcę kolejny raz żeby bolało mnie serce, to i tak za dużo, że Cię zostawiam. Nie potrafię się z tym zmierzyć. Może i mogłabym z Wami zostać i ukrywać to, co między nami się stało. Umiem dochować tajemnicy i ty dobrze o tym wiesz. Tak długo ukrywałam swoje uczucia. Boję się tego, że nie zniosłabym widoku Ciebie z Cher. Nie tym razem. Ale to nie jest jedyna tajemnica. Mam jeszcze tysiąc innych, o których Ty nie masz pojęcia. I najgorsze jest to, że tak naprawdę mnie nie znałeś. Nikt z Was mnie nie znał. Czasem bolało mnie to, że nie potrafię się przełamać i powiedzieć Wam o przeszłości, która wciąż za mną podąża. Ten zeszyt, który właśnie trzymasz w rękach, zna moje wszystkie sekrety. Każda kartka jest przesiąknięta moim wnętrzem. Dlatego zostawiam Ci ten zeszyt, tylko Tobie. Wspomnienia, zarówno te dobre jak i złe, zostaną ze mną na zawsze. Nie chcę żebyś o mnie zapomniał, więc śmiało możesz wszystko przeczytać. W końcu obiecałam Ci, że kiedyś opowiem. Chociaż brakło mi czasu, z resztą nie wiem czy osobiście odważyłabym się na całą prawdę. Proszę Cię, tylko nie wyciągaj pochopnych wniosków. Nie potrafiłam wpłynąć na to co się ze mną działo. Choć szczerze wolałabym to wszystko zmienić, gdybym tylko mogła, gdybym tylko umiała.
Nienawidziłam mówić, że wszystko ze mną w porządku, ale kłamstwo i zatajanie prawdy było jedynym dobrym rozwiązaniem. Może powinnambyła wszystko Wam powiedzieć, ale choćbym chciała nie dałabym rady. Dlatego wolałam żebyś o nic nie pytał i mnie przytulił. Pewnie nie było po mnie widać jak bardzo potrzebuję czułości, szczególnie, że w przeszłości nie zaznałam jej wcale. Gdy byłam w Twoich ramionach wszystko było takie proste, a ja czułam się bezpiecznie jak nigdy dotąd. Nigdy nie myślałam, że moglibyśmy się pocałować. Po prostu wydawało mi się to nierealne. Ale kiedy odważyłeś się na ten czyn byłam w siódmym niebie. A tej nocy czułam się wspaniale. Nie tylko dlatego, że jesteś w tym dobry, ale przede wszystkim, że to ty byłeś tym pierwszym. Powiedziałam Ci, że jestem w Tobie zakochana. Cóż, nie kłamałam, ale to nie jest do końca prawda. Zakochana to ja byłam na początku naszej znajomości. Teraz nie mogę tak mówić. Kocham Cię. Prawdziwie, wściekłe, szalenie, głęboko Cię kocham. Tak silne uczucie nie znika w jednej chwili, nie rozwiewa się w ciągu jednego dnia, nie umiera tak nagle, bo to by oznaczało, że właściwie nigdy nie istniało, a ono istniało i z każdą chwilą się pogłębiało. Czasem zdaję się nie widzieć Twoich wad. To nie znaczy, że jestem Tobą zaślepiona. Wręcz przeciwnie. Znam Cię na wylot. Wiem co lubisz, a czego nie. I często nie chcę widzieć tego co jest w Tobie nie tak. Kocham Cię pomimo Twoich wad. Co więcej, gdybym mogła, zrobiłabym dla Ciebie wszystko. Przede wszystkim, chcę żebyś był szczęśliwy. Dlatego odchodzę. Ja bym Ci tylko zawadzała w Twoim związku z Cher. To pewne, że to ona się dla Ciebie liczy.
Nie zmienisz biegu rzeki. Nie sprawisz, że od tak pokochasz kogoś innego. Jestem w pełni tego świadoma, dlatego pozbawiłam się wszystkich nadziei dotyczących nas. Zapewniam Cię, że to było bardzo trudne, szczególnie po tej nocy. Byłam dla Ciebie siostrą i to pozostawię w swojej głowie do końca życia. Ja też jestem wyposażona w mnóstwo wad. Nie wierzysz? Ukradłam Wam pieniądze żeby mieć z czego uciec, daleko, daleko, gdybyś czasem próbował mnie szukać. Kolejny raz Cię zostawiam, ale tym razem możesz być pewny, że nie wrócę. Nie potrafię zmierzyć się z prawdą. Jestem bardzo tajemnicza i zbyt wrażliwa. Dużo kłamię i często zatajam prawdę. A teraz nazywam Ciebie dupkiem chociaż wiem, że za chwilę będę myślała o Tobie jak o najwspanialszym facecie na świecie. Po za tym, wiem, że przyczyniłam się do kłopotów z Cher, bo pewnie nie będzie tak jak dawniej. Wiem też, że tej nocy powinnam to wszystko zatrzymać, nawet gdyby to mogło kolejny raz złamać moje serce, ale nie potrafiłam tego zrobić. Za bardzo tego chciałam, za silne emocje u mnie wywołałeś. Może za bardzo Cię kocham? Może właśnie to jest przyczyną wszystkiego? Długi czas przymuszałam się żeby przestać kochać, ale nie umiałam. To było zbyt trudne, szczególnie, że co dzień Cię widywałam. Może teraz to mi się uda, chociaż to tylko nikłe nadzieję, ale tak naprawdę nie chcę o Tobie zapominać. Przeżyliśmy tyle wspaniałych chwil, które były moim szczęściem. To Ty jesteś moim szczęściem.
Nie wiem czy moje odejście jest Twoim wybawieniem czy jednak pozostawi to dziurę w Twoim sercu, ale przepraszam. Przepraszam za wszystko, za kłopoty, które tylko stwarzałam, za pieniądze, które na mnie wydaliście, za czas, który dla mnie marnowaliście i w końcu za to, że Cię kocham.
Już skończyłam osiemnaście lat. Nie ponosicie za mnie odpowiedzialności. Nie martw się o mnie. Dam sobie radę.
Najgorsza będzie ta tęsknota, smutek, na który nic nie poradzę, ale wiem jeśli teraz odejdę będzie lepiej.
Przypuszczam, że nie zamierzasz mówić chłopakom i Cher powodu, dla którego odeszłam, ale chcę żebyś wiedział, że cokolwiek zrobisz będzie to Twoją decyzją. Nie zabraniam Ci, ani też nie każę Ci mówić o tej nocy. Zrobisz to, co uważasz za słuszne.
Mogę Cię nazywać dupkiem, ale za bardzo Cię kocham żeby być egoistką. Jesteś moim pierwszym i ostatnim pocałunkiem. I tak zostanie, bo...
... kocham Cię od zawsze i na zawsze
Twoja Rosie

P.S. 
"Never felt like this before
 Are we friends or are we more?
As I'm walking towards the door
I'm not sure."

Zamknąłem głośno zeszyt i przez chwilę nie mówiłem nic, póki moje oczy nie zaszły mgłą, a po policzku spłynęła pierwsza łza.
- Styles, jesteś skończonym dupkiem! - powiedziałem do siebie uderzając się po głowie.
Modliłem się żeby to był zły sen albo chociaż głupi żart, a Rosie przybiegnie do mojego pokoju i powie, że chciała sprawdzić moją reakcję. Czekałem minutę, dwie, pięć, dziesięć, piętnaście i nic się nie działo. Dotarło do mnie, że to najprawdziwsza prawda.
Ta bezsilność... Już nic nie mogłem zrobić, jak tylko zwyzywać się za tą bezmyślność. A najgorsze było to, że nie potrafiłem nazwać swoich uczuć. Wiedziałem tylko tyle, że miałem wrażenie jakby ktoś kopnął mnie w żołądek, a serce było puste, jakby ktoś wyrwał mi jego sporą część.
Nienawidzę siebie. Nienawidzę!

KONIEC CZĘŚCI I

______________________________

TO NIE ŻART. TO NAJPRAWDZIWSZA PRAWDA! TEN EPILOG... NIE MYŚLICIE SOBIE, ŻE TO BYŁO SPONTANICZNIE. OD POCZĄTKU TO PLANOWAŁAM, TYLKO NIC WAM NIE MÓWIŁAM, ŻEBYŚCIE MI CZASEM NIE STĘKALI. TO NIE JEST OSTATECZNY KONIEC. PAMIĘTACIE JAK CHŁOPCY JĄ ZAADOPOTOWALI? NIEKTÓRE Z WAS MÓWIŁY, ŻE TO BYŁOBY IDEALNE ZAKOŃCZANIE. JA UWAŻAM, ŻE SEKS HARRY'EGO I ROSE JEST O WIELE LEPSZYM KOŃCEM. ZAPEWNIAM WAS, ŻE BĘDZIE DRUGA CZĘŚĆ I PRZYPUSZCZAM, ŻE BĘDZIE O WIELE LEPSZA OD TEJ, KTÓRĄ ZAKOŃCZYŁAM.
PISZĄC TEN EPILOG CZUŁAMN SIĘ JAKBY TO NIE BYŁA ROSE, TYLKO JA. CZUJĘ, ŻE CORAZ BARDZIEJ SIĘ Z NIĄ UTOŻSAMIAM. A TA PIOSENKA NA POCZĄTKU JEJ LISTU, NIE WYSZŁA MI TAK ŹLE, PRAWDA? PIERWSZY RAZ NAPISAŁAM COŚ CO CIĘ RYMUJE I MA SENS. JEST TO DRUGA WERSJA, BO PIERWSZA SIĘ NIE RYMOWAŁA. CHYBA JUŻ ROZUMIECIE DLACZEGO TAK BARDZO PRZENIOSŁAM SIĘ W CZASIE? ROSE MUSIAŁA MIEĆ 18 LAT ŻEBY SPOKOJNIE OD NICH ODEJŚĆ. NIE CHCIAŁAM ŻADNYCH KOMPIKACJI.
JEŚLI CHODZI O LIEBSTER AWARD. DOSTAŁAM PONAD 15 NOMINACJI I NIE CHCĘ MI SIĘ DZISAJ ODPOWIADAĆ NA TE 4 NOWE. DLATEGO W NAJBLIŻSZYM CZASIE ZAKTUALIZUJE NOTKĘ PT. "LIEBSTER AWARD"
MAM NADZIEJĘ, ŻE NIE UWAŻACIE HARRY'EGO ZA SKOŃCZONEGO DUPKA, ON NIE JEST TAKI ZŁY :D

SEE YOU SOON ♥
MAJKA